stawianie granic

NAUKA STAWIANIA GRANIC I TWORZENIA RELACJI DLA OSÓB WYSOKO WRAŻLIWYCH

2024-05-02

Trzy skuteczne metody działania bez izolacji i poczucia samotności.

Osoby bardzo wrażliwe nieustannie stają przed pytaniem:

Jak mogę zachować równowagę w życiu codziennym obcując z otoczeniem? 

W zasadzie chcemy doświadczać otaczającego nas świata i komunikować o naszym świecie wewnętrznym – ale bez ciągłego nadmiernego pobudzenia i przytłoczenia. 

Jak stworzyć zatem odpowiedni poziom między pewną separacją a kontaktami z innymi?

Otoczenie i świat a otwartość

Na wstępie przypominamy o blokującym przekonaniu, które osobom bardzo wrażliwym jest dość dobrze znane:

 „Nie bądź taki wrażliwy” lub

 „Nie traktuj wszystkiego tak poważnie”.

Używając tej lub podobnej formy przekazu, przyjaciele choć mają dobre intencje, mówią niejako osobom wrażliwym, że coś jest z nimi nie tak i że ich sposób bycia nie jest „ok”. Wytlumaczenie bliskim z życzliwością, że tego rodzaju komunikacja może zburzyć bliskość czasami rozwiązuje problem. 

Nie jest przecież czymś złym gdy posiadamy taką formę otwartości bez szczególnych filtrów i stawiania mocnych granic. Potrafimy wówczas stworzyć głęboką relację i bliskość.

Psychoanalityk Arno Gruen opisał tę ludzką otwartość jako ważną zdolność nieuregulowanej percepcji i doświadczenia: odczuwania prawdziwych emocji, umiejętności zaglądania „za” rzeczy, a także wyczucia, kiedy to, co się mówi i co czuje, nie jest spójne lub kiedy zachowanie i wyraz twarzy nie pasuje. 

Tylko wtedy możliwa jest autentyczność w kontaktach ze sobą i innymi i tylko wtedy możemy osiągnąć prawdziwą siłę.

Dobre radzenie sobie z naszą “wrażliwą otwartością“ wymaga skutecznej samoopieki, aby móc stawiać granice we właściwych momentach. 

Oczywiście  wysoka wrażliwość często może prowadzić do nadmiernego pobudzenia, co może powodować głęboki wewnętrzny niepokój i wyczerpanie. 

Wtedy nie tylko ma to sens, ale jest konieczne nauczenie się strategii pomocnego różnicowania, które w dalszym ciągu umożliwiają współczującą i otwartą wymianę myśli.

Przyjrzyjmy się trzem praktycznym metodom i narzędziom, których możesz użyć, aby zastosować je w życiu codziennym.

Wysoko wrażliwa osoba – jak stawiać granice?

1. Poznaj granice zewnętrzne

Zwłaszcza, gdy na co dzień wszystko wydaje się zamazywać a bodźce zewnętrzne mieszają się z własnymi myślami, uczuciami i doznaniami fizycznymi, pomocne jest spojrzenie na poszczególne elementy z osobna. 

To nie tylko zapewnia przejrzystość i świadomość, ale także ułatwia praktyczne kroki w kierunku skutecznego rozgraniczenia. 

Przyjrzyjmy się najpierw wszystkich im elementom tzn. kontaktom i kanałom informacyjnym z środowiska zewnętrznego.

Często korzystamy z nich nieświadomie, jak na autopilocie, gdyż z biegiem lat stały się one niekwestionowanymi nawykami. 

Może to prowadzić do tego, że te kanały „wykorzystają” nas, a my tego nie zauważymy i nie będziemy mogli na nie świadomie wpływać. 

Typowymi przykładami są niedzielne rozmowy telefoniczne z rodzicami, miły lunch w pracy lub wieczorne wiadomości. 

Często nie zauważamy już, czy w ogóle jest to dla nas dobre, ile uwagi i energii nas to kosztuje, czy możemy z tego wyciągnąć coś konstruktywnego lub inspirującego.

Właśnie na tym polegają ważne zmiany, na tym, jak możesz świadomie wykorzystać swoją cudowną zdolność bardzo wrażliwej otwartości i współczucia, nie wyczerpując swojej energii. 

Możesz posłużyć się do tego dziennikiem osobistym, do którego możesz codziennie zapisywać  nowe treści.

JAK PROWADZENIE PRZEZ OSOBĘ WYSOKO WRAŻLIWĄ DZIENNIKA WDZIĘCZNOŚCI I SUKCESÓW MOŻE PRZEKSZTAŁCIĆ MYŚLENIE I WPŁYNĄĆ NA OSIĄGNIĘCIA?

Dzięki takiemu dziennikowi wyłączysz autopilota codziennych kontaktów i kanałów informacyjnych oraz podejmiesz świadome decyzje w oparciu o swoje potrzeby i pragnienia.

Już sama zmiana jednego aspektu może Cię odciążyć i spowodować zmiany. Oznacza to, że możesz krok po kroku zająć się kolejnymi aspektami, wyznaczyć rozsądne granice i jeszcze bardziej zadbać o siebie.

 2. Naucz się granic wewnętrznych

Przyjrzyjmy się teraz elementom mentalnym i emocjonalnym zachodzącym w naszym „świecie wewnętrznym”. 

Tutaj odkrywamy także wspomniane już przekonania, które często działają w nas nieświadomie i determinują nasze myśli, uczucia i działania. 

Popatrzmy jeszcze raz na zdanie:

„Nie bądź taki wrażliwy”.

Jeśli nosimy je w sobie, bezkrytycznie, nie kwestionując tego, będzie dawać nam to poczucie, że nie mamy racji i że musimy uregulować naszą bardzo wrażliwą percepcję.

Przez to nie zdajemy się już na naszą percepcję i własną intuicję, ale raczej przyjmujemy zewnętrzne postawy i oceny.

Oznacza to, że indywidualne zróżnicowanie jest już prawie niemożliwe. 

Dzieje się tak, ponieważ porzuciliśmy i zaprzeczyliśmy naszemu wewnętrznemu punktowi widzenia.

Możemy przeciwdziałać temu poprzez refleksję nad naszą bardzo wrażliwą percepcją i docenianie jej.

Innym powszechnym przekonaniem wśród osób wysoko wrażliwych jest:

 

    • „Nie mogę być egoistą” lub w innej formie: 

    • „Muszę być dla innych”. 

To idzie w parze z ogromnym poczuciem odpowiedzialności za wszystko i wszystkich. 

Nieustannie stajemy przed zewnętrznymi wezwaniami do działania, wymagającymi prośbami i coraz większą liczbą zadań. 

Własne potrzeby czy cele kojarzą się wówczas zawsze z poczuciem winy i wstydu i są podporządkowane życzeniom innych, aż do poświęcenia i samozaparcia. 

W szczególności percepcja własnych uczuć staje się zamazana w porównaniu z uczuciami innych, co również utrudnia wyznaczanie granic emocjonalnych.

To wyobcowanie i poświęcenie często prowadzi do tego, że stale porównujemy się z innymi i nie jesteśmy w stanie rozpoznać własnych (wysoce wrażliwych) osobliwości i ograniczeń. 

Skutkuje to na przykład przekonaniem:

  – „Powinienem to wszystko zrobić” lub 

  – „Muszę wytrwać”, mimo że w tym momencie potrzebujemy jedynie spokoju i ukojenia.

Możesz być jak dziecko obarczone dorosłymi obowiązkami, pod którymi można tylko upaść i rozpaczać.

Co byś zrobiła gdybyś spotkała takie dziecko? 

Z pewnością chciałabyś/-chciałabyś je ochronić, zadbać o nie zamiast poddawać go tak ogromnemu naciskowi.

Czy nie należy zrobić tego samego ze swoją bardzo wrażliwą percepcją i swoimi dokładnymi filtrami?

Jak mówi Julia Cameron: „Wierzymy, że bycie surowym wobec siebie czyni nas silnymi. Tak naprawdę stajemy się silni, dbając o siebie”.

Niestety, istnieje wiele innych wyuczonych przekonań, które blokują nas mentalnie i emocjonalnie oraz utrudniają znaczące, wysoce wrażliwe różnicowanie. 

Ogólnie rzecz biorąc, zwracaj zawsze uwagę, kiedy w Twojej głowie pojawiają się zdania, zaczynające się od:

 

    • „Powinienem, nie powinienem, może nie…” lub które ogólnie mówią o „człowieku”:

    •  „Nie możesz powiedzieć nie” lub „Nie możesz być sam, inni cię potrzebują”.

Skutecznym narzędziem powrotu do siebie, swoich uczuć, potrzeb i pragnień jest rozwinięcie uważności wobec siebie. Istnieje wiele ćwiczeń, które można wykonywać w życiu codziennym. 

 

3. Stwórz równowagę wolności i połączenia

Krok ten ingeruje z jednej strony głęboko w ludzką potrzebę indywidualnej wolności i zróżnicowania, a z drugiej autentycznej więzi i bliskości. 

 

 

Jest to jednak możliwe tylko wtedy, gdy te dwa kroki zostaną zakotwiczone w dobrych nawykach w życiu codziennym. 

 

 

Dopóki osoby bardzo wrażliwe nie będą w stanie dobrze oddzielić się zewnętrznie i wewnętrznie, zawsze będą musiały zmagać się z nadmierną stymulacją i wyczerpaniem. 

 

 

Pozostaje wówczas tylko jedno pragnienie: 

 

 

po prostu uciec od wszystkiego i wycofać się,

 

 

schować w domu, aby w końcu znaleźć spokój.

 

 

Ale nawet najbardziej introwertyczna osoba potrzebuje relacji i wymiany z innymi, ponieważ my, ludzie, jesteśmy istotami społecznymi. 

 

 

Tylko wtedy, gdy uzewnętrzniamy się oraz odkrywamy, doświadczając świata zewnętrznego, możemy rozpoznać i rozwijać siebie. 

 

 

Według autorki Brendy Ueland jest to spowodowane wewnętrznym impulsem twórczym: „Ta twórcza moc i wyobraźnia są w każdym z nas, podobnie jak potrzeba jej wyrażania i dzielenia się nią z innymi”.

 

 

Opisuje także, jak ważne jest zaufanie do siebie i samoakceptacja. 

 

 

Jeśli więc skonsolidujemy dwa pierwsze kroki, możemy pokonać dwie podstawowe blokady: 

 

 

    • 1. nadmierne wymagania, wewnętrzny niepokój i wyczerpanie,

 

  • 2. samotność i izolację. 

 

 

Równowaga między wolnością i połączeniem z innymi jest kluczem do zrównoważonej i szczęśliwej relacji ze sobą i środowiskiem.

 

 

Jak w praktyce stworzyć tę równowagę?

 

 

Skuteczną metodą jest uświadomienie sobie swoich codziennych działań i pracy oraz podzielenie ich na czynności wspierające i wyczerpujące

 

 

    • Które z moich codziennych zajęć mnie budują, dodają mi sił i dają mi zabawę i radość w życiu? 

 

  • A które z nich mnie wyczerpuje, kosztuje mnóstwo energii i wysiłku, a może jest po prostu nudne lub wręcz bezsensowne?

 

 

Inną możliwością jest „przeformułowanie” czynności: umieszczenie ich w nowych ramach i zmienienie tak, aby móc je ponownie ocenić i przekształcić w czynności bardziej neutralne, a nawet wspierające. 

 

 

https://zdrowa-wrazliwosc.com/mozliwosc-zmiany-perspektywy-jako-cenny-zasob-dla-wielu-wysoko-wrazliwych/?v=9b7d173b068d

 

 

Ważne jest, jak podchodzisz do rzeczy i jak je oceniasz: na przykład z kim, kiedy, gdzie, jak długo i na jakich warunkach coś robisz.

 

 

Istnieje niezliczona ilość sposobów na wypełnienie życia, zgodnie z indywidualnymi potrzebami i życzeniami.

 

 

To zmienia wiele wyczerpujących zajęć na przyjemniejsze, wspierające. 

 

 

Jakie są Twoje refleksje na temat stawiania granic i życia w zgodzie ze swoją wrażliwością?

 

 

Anna & Ewa

No Comments

Zostaw komentarz